فرق اصلی کاراته و تکواندو

کاراته و تکواندو چه فرقی باهم دارند؟

کاراته و تکواندو، هنرهای رزمی هستند که در نگاه اول با یکدیگر مشابه اند اما از هم جدا می باشند و نمی توان آن ها را یکسان دانست. از آنجا که این دو ورزش یکسان نیستند اما هر دو اشتراکات زیادی با یکدیگر دارند، افراد مبتدی، ممکن است کمی گیج شوند. تکواندو یک نوع مبارزه باستانی محسوب می شود، اما کاراته نسبت به تکواندو قدمت کمتری دارد. این هنرهای رزمی در اهداف، تکنیک ها و خطرات مرتبط با هم متفاوت هستند. برای دانستن تفاوت بیشتر هنرهای رزمی کاراته و تکواندو این بخش از ورزش و تناسب اندام رویش مدیا را مطالعه نمایید.

تفاوت تکواندو و کاراته در قدمت و تاریخچه

تکواندو، یک هنر رزمی کره ای است که تاکید آن روی ضربه با سر، پرش و ضربه های چرخشی و تکنیک های ضربه های سریع است که به بیش از دو هزار سال قبل بر می گردد.

در روزهای اول این تکنیک دفاع، حاصل از هنر های رزمی بدون ژست خاص محسوب می شد و مردم آن را سوباک می نامیدند. تکیون استایلی بود که بعدها لقب جدیدی به این ورزش داد. همچنین بسیاری از قلمروهای پادشاهی تعیین کرده بودند که مردان شان برای آمادگی در جنگ، باید این هنر رزمی را بیاموزند و آن را تمرین کنند.

در اوایل قرن ۲۰ که کره با ژاپن اختلاف پیدا کرد، ژاپن هنر های رزمی کره را به طور کل ممنوع اعلام کرد اما بعضی از گروه ها هنوز هم در خفا به تمرین این کار می پرداختند . علاوه بر آن به دلایل مختلف، استایل های متفاوتی زیرشاخه این ورزش شد.

کمی بعد یک کنفرانس در سال ۱۹۵۵ برگزار شد و یونیفرم خاصی را برای آموختن این ورزش ایجاد کردند که در آن حرکت پا ممنوع بود و فقط از دست استفاده می کردند. در واقع ؛ کلمه تکواندو به معنای استفاده از مشت دست و پا است.

کاراته صد ها سال پیش در جزایر ژاپن روی کار آمد که امروزه با نام اوکیناوا نیز شناخته می شود اما ریشه اصلی آن به کشور چین برمی گردد. تاریخچه آن به قرن ۱۶ مربوط است. مردم بومی در بعضی از مناطق چین با دست و پای خالی و بدون سلاح به جنگ و مبارزه می پرداختند و هیچ چیز دیگری نداشتند. در نتیجه این ورزش را اختراع کردند. کاراته به معنای دست خالی بودن است. یعنی هیچ سلاحی در اختیار نیست و یک ورزش خود دفاعی محسوب می شود.

تفاوت تکواندو و کاراته در تکنیک ها و استایل مبارزه

در کاراته ۶۰% حرکات با استفاده از دست و ۴۰% با استفاده از تکنیک های پا است اما درتکواندو ۴۰% تکنیک ها، با دست و ۶۰% آنها با پا اجرا می شوند. کاراته هنر رزمی بر اساس حرکات پانچ، ضربه آرنج یا زانو و تکنیک هایی با دست باز است. این دیسیپلین همچنین شامل تکنیک های بلاکینگ یا مسدود می باشد که در بعضی از حرکات تیز تر و قوی تر عمل می کند اما تکواندو روی تکنیک های ضربه تمرکز می کند. این تمرین شامل یادگیری پانچ و ضربه هایی با دست باز، پرشی و قفل مفاصل است.

استایل سنتی در تکواندو با حرکت بازو ها شروع می شود، اما در کاراته شامل حرکت های مستقیم در دست و عضلات ران و همچنین زیر کمر می باشد.

در تکواندو، تاکید بر ضربات پای بلند در سطح سر و حتی بلندتر بیشتر است. هنرجویان در تکواندو از ضربات پرشی و چرخشی زیاد استفاده می کنند اما ضربات پرشی در کاراته به ندرت دیده می شوند. در تکواندو ضربات به صورت بدون کنترل بوده اما در مبارزه ی نیمی از سبک های کاراته ضربات به صورت کنترلی زده می شوند.

تفاوت مبارزه کاراته و تکواندو

تفاوت بین کاراته و تکواندو با چشم مسلح کاملاً مشهود است . در تکواندو یک نقاب و پوشش و نگهدارنده قفسه سینه وجود دارد اما در کاراته چنین چیزی نیاز نیست. هر دو هنر های رزمی جزء ورزش های المپیک هستند اما کاراته دیگر در بازی های المپیک سال ۲۰۲۴ در پاریس حضور نخواهد داشت.

تفاوت کاراته و تکواندو در خطرات

در بیشتر مواقع مصدومیت های مربوط به تکواندو مربوط به اندام های پایینی مانند پیچ خوردگی یا رگ به رگ شدن و بیشتر آسیب دیدگی ها در کاراته مربوط به سر و صورت بود که شایعترین آنها خونریزی بینی است.

تفاوت لباس ها

لباس کاراته و تکواندو سفید هستند اما یقه ی آنها متفاوت است. یقه ی لباس کاراته دو تکه ولی یقه ی لباس تکواندو، V شکل است. لباس های کاراته عموما کوتاه و گشاد و لباس های تکواندو بلند و کمی تنگ هستند. به لباس کاراته، “دوگی” و به لباس تکواندو، “توبوک” می گویند.

در مبارزه ی تکواندو از لوازم ایمنی کامل (کلاه، لثه بند، محافظ تنه، محافظ ساعد، دستکش، محافظ ساق، بیضه بند، روپا بند) استفاده می شود اما در مبارزه ی نیمی از سبک های کاراته از لوازم ایمنی کمی از جمله ساق بند، روپا بند، دستکش و لثه بند استفاده میشود، خود دستکش نیز در بعضی سبک های کاراته پوشیده نمیشود.

تفاوت رنگ کمربندها

در اغلب سبکهای کاراته ترتیب کمربندها به این صورت است:سفید، نارنجی، آبی، زرد، سبز، قهوه ای و در نهایت مشکی و درجات آن یعنی مشکی دان۱، دان۲، دان۳ و…البته در برخی سبکها بنفش هم هست.

در تکواندو ترتیب کمربندها به این صورت است:سفید، زرد، سبز، آبی، قرمز و مشکی (کمربند مشکی تکواندو هم بصورت دان۱، ۲ و … است). در مبارزه تکواندو، هر یک از مبارزین کمربند اصلی خود را می بندد ولی در مبارزه کاراته (فقط سبک های کنترلی) کمربند یکی از دو حریف باید قرمز و دیگری آبی باشد.

شباهت ها

کاراته و تکواندو با یکدیگر متفاوت هستند اما نقاط تشابه هم دارند که شامل موارد که در ادامه ی این بخش از رویش مدیا میخوانید است :

1. هر دو به یونیفرم های مشابه نیاز دارند که از جنس نخ سبک و رنگ سفید است که حرکت و انعطاف پذیری را راحت می کند.
2. هر دو قوانین سنتی و قدیمی دارند و به احترام گذاشتن به دوستان، رقیبان و مربی تاکید می کنند.
3. تکنیک هایی که در تکواندو و کاراته استفاده می شود، بخشی از انواع ورزش های دیگر را شامل می شود.
4. هر دو مهارت و کیفیت زندگی فرد و ویژگی هایی مثل صبوری، خود مراقبتی و اعتماد به نفس را افزایش می دهند.
5. تکواندو از طریق استفاده از پد ها از کاراته متمایز می شود.

ویژگی های خاص این هنر های رزمی

همانطور که دیدید، تفاوت های بین کاراته و تکواندو کاملاً مشهود است؛ مخصوصاً اگر مسابقات را در تلویزیون یا از نزدیک تماشا کرده باشید، متوجه تفاوت آن ها می شوید. شاید برای افرادی که در این زمینه سررشته ندارند، کمی سخت به نظر برسد اما جالب است که در مورد ویژگی های آن اطلاعات کافی داشته باشید.

اگر همه دنبال این سوال هستید که بروسلی کاراته انجام می داد یا تکواندو، باید به شما بگوییم که بروسلی یک ورزش دیگر به نام وینگ چون گونگ فو را انجام می داد که استایل مبارزه مخصوص خودش بود.

۵۲