راهنمای جامع در مورد بیماری HIV و ایدز و تفاوت این دو بیماری
معمولا HIV و ایدز در بسیاری از مواقع به جای یکدیگر برای توصیف یک بیماری بکار برده می شوند، در حالی که HIV یک ویروس است که می تواند منجر به یک بیماری به نام ایدز شود. در این مطلب از بهداشت و سلامت رویش بیشتر به توضیح HIV و ایدز و تفاوت های این دو می پردازیم.
بیماری HIV چیست؟
HIV ،نوعی ویروس است که به سیستم ایمنی آسیب می رساند. سیستم ایمنی، با عفونت ها مبارزه می کند، اما عفونت درمان نشده HIV، سلول های cd4 را می کشد. سلول های cd4 نوعی از سلول های ایمنی به نام سلول T هستند، با گذشت زمان، سلول های HIV بیشتر سلول های cd4 را می کشد و در نتیجه با این وضعیت بیشتر احتمال دارد که بدن انواع مختلفی از عفونت ها و سرطان ها را بگیرد.
ایدز چیست ؟
ایدز، بیماری است که توسط ویروس HIV ایجاد می شود و در واقع پیشرفته ترین مرحله HIV است و فقط به این دلیل که یک فرد مبتلا به HIV است، به این معنی نیست که ویروسش پیشرفت کرده و تبدیل به ایدز شده.
حقایقی در مورد ویروس اچ آی وی
ویروس HIV ،سلول های cd4 را می کشد ، یک فرد بالغ سالم به طور کلی دارای تعداد پانصدتا هزار وپانصد cd4, در هر میلی متر مکعب است در حالیکه در یک فرد مبتلا به HIV، میزان cd4 او کمتر از ۲۰۰ در هر متر مکعب است، به همین روش با بررسی همین اعداد و ارقام می توان ایدز را تشخیص داد.
ایدز در افراد اینگونه هم قابل تشخیص است که در صورت وجود HIV در بدن، رشد عفونت و سرطانش با شدت بیشتری پیشرفت می کند، در صورتی که در افراد سالم، وجود همچین مشکلی نادر است. عفونت های فرصت طلبانه مانند پنومونی، یکی از مواردی است که از وضعیت های خاص دریافت می شود، مانند داشتن ویروس HIV.
پروسه تکمیل و رشد ویروس درمان نشدنیٍ HIV می تواند طی یک دهه به طول انجامد. انتظار زندگی کوتاه مدت، مستقیم به خود مریضی ایدز مرتبط نیست بلکه نتیجه داشتن بیماری ها و عوارض های ناشی از آنها طی داشتن سیستم ایمنی بسیار ضعیف بدن است.
هیچ درمانی برای HIV وجود ندارد و بعد از تشخیص این بیماری، امید به زندگی به طور متوسط حدود سه سال است. این زمان می تواند هنگامی که فرد مبتلا به بیماری های دیگر باشد، بسیار کوتاه تر نیز باشد؛ با این حال، درمان با داروهای ضدویروسی ،میتواند مانع پیشرفت این بیماری شود.اگر HIV پیشرفت کرده، بدان معنی است که سیستم ایمنی به شدت به خطر افتاده است و به نقطه ای از ضعف رسیده که دیگر نمی تواند با اکثر بیماری ها و عفونت ها مبارزه کند، بیماری هایی مانند:
- ذات الریه
- سل
- برفک دهان
- عفونت قارچی در دهان یا گلو
- سیتومگالوویروس (CMV)، از نوع ویروس هرپس
- مننژیت کریپتوکوک، عفونت قارچی در مغز
- توکسوپلاسموز
- عفونت ناشی از انگل
- کریپتوسپوریدیوز، عفونت ناشی از انگل روده ای
- سرطان، از جمله سارکوم کاپوسی (ks) و لنفاوی
ویروسHIV و ایدز ، چه ارتباطی باهم دارند ؟
برا ی رشد ایدز، فرد باید درمعرض ویروس Hiv قرار داشته باشد اما داشتن ویروس HIV، لزوما به معنی آن نیست که ویروسش پیشرفت خواهد کرد و به ایدز تبدیل خواهد شد.
ویروس HIV،طی سه مرحله پیشرفت می کند:
- مرحله ۱: مرحله حاد، چند هفته اول پس از انتقال
- مرحله ۲: تاخیر بالینی، یا مرحله مزمن
- مرحله ۳: ایدز
چنانچه در ابتدای این مطلب هم اشاره شد همانطور که HIV سلول های cd4 را کاهش می دهد، همزمان سیستم ایمنی نیز ضعیف می شود، تعداد cd4 در بزرگسالان، معمولا ۵۰۰ تا ۱۵۰۰ در هر میلی متر مکعب است اما در فرد مبتلا به ایدز، این تعداد کمتر از ۲۰۰ است.
سرعت پیشرفت HIV
سرعت پیشرفت مرحله مزمن، به طور قابل توجهی از فرد به فرد دیگر متفاوت است؛ بدون انجام درمان، می تواند تا یک ده سال قبل از پیشرفت و تبدیل به بیماری ایدز، طول بکشد و با انجام درمان، می تواند تا ابد ادامه داشته باشد.
راه های انتقال ویروس HIV
این را بدانید که هر شخصی می تواند به HIV مبتلا شود و ویروس HIV در مایعات بدنش انتقال یابد، مایعاتی که شامل:
- خون
- مایع منی
- مایعات واژن و مقعدی
- شیر مادر
برخی از راه های انتقال HIV، از فرد به فرد دیگر، عبارتند از:
- از طریق رابطه جنسی واژنی یا مقعدی، شایع ترین روش انتقال، به ویژه در میان مردان
- استفاده مشترک از سوزن، سرنگ و موارد دیگر برای تزریق یا وسایل های انجام تتو، بدون استرلیزه کردنشان برای مشتری های مختلف
- در طی دوران بارداری، زایمان یا انتقال جنین از یک زن به زن دیگر در روش های نوین درمان ناباروری
- طی تغذیه با شیر مادر
- از طریق جویدن و له کردن غذای کودک، و تغذیه اش با این غذا
- از طریق در معرض خون زنده فرد مبتلا به HIV قرار گرفتن، مانند یک سوزن آغشته به خون فرد مبتلا
- ویروس، همچنین می تواند از طریق انتقال خون یا پیوند عضو و بافت منتقل شود.
- با این حال، آزمایشات دقیق برای تشخیص HIV، در بین اهداکنندگان خون، ارگان و بافت ها، تضمین می کند که این اتفاق در جهان پیشرفته بسیار نادر است.
انتقال ویروس HIV ،از روش های زیر به لحاظ تئوری امکان پذیر اما نادر است
- رابطه جنسی دهانی (فقط در صورتی که لثه ها خونریزی داشته باشند، یا زخم باز در دهان فرد وجود داشته باشد)
- توسط فرد مبتلا به HIV گاز گرفته شوید، (تنها اگر بزاق خونی داشته باشد یا زخم های بازی در دهان فرو موجود باشد)
- تماس بین دو پوست زخمی، یا غشای مخاطی و خون کسی که به HIV ،مبتلا است.
روش هایی که انتقال ویروس ممکن نیست و در این صورت، HIV گسترش نمی یابد
- تماس پوست با پوست، بغل کردن، دست دادن، یا بوسیدن
- هوا یا آب
- به اشتراک گذاشتن غذا و یا نوشیدنی، از جمله نوشیدن آب چشمه
- بزاق، اشک، و یا عرق (مگر اینکه با خون فرد مبتلا به HIV مخلوط باشد)
- به اشتراک گذاشتن توالت، حوله، و یا ملافه ها
- پشه یا حشرات دیگر
علل ایدز
ایدز، توسط ویروس HIV ایجاد می شود. شخصی که تحت تاثیر ویروس HIV قرار نگرفته نمی تواند ایدز بگیرد پس برای ابتلا به ایدز، فرد حتما باید ویروس اچ آی وی را در بدن خود داشته باشد.
روش های تشخیص :چه آزمایش هایی برای تشخیص HIV استفاده می شود؟
چندین تست و آزمایش مختلف برای تشخیص HIV استفاده می شود، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی تعیین می کنند کدام آزمون برای هر فرد بهتر است.
تست آنتی بادی / آنتی ژن
آزمایش های آنتی بادی/ آنتی ژن یکی از رایج ترین آزمایشات هستند معمولا می توانند نتایج مثبتی را در عرض ۱۸ تا ۴۵ روز پس از ورود ویروس HIV به بدنشان، را نشان دهند. این آزمایش، خون را برای میزان و نوع آنتی بادی ها و آنتی ژن ها بررسی می کند. یک آنتی بادی ،نوعی پروتئین است که بدن برای مبارزه با عفونت تولید می کند، از سوی دیگر آنتی ژن بخشی از ویروس است که سیستم ایمنی را فعال می کند.
تست آنتی بادی
این آزمایش خون را فقط برای آنتی بادی ها بررسی می کند. بین ۲۳ و ۹۰ روز پس از انتقال، اکثر افراد آنتی بادی HIV، قابل تشخیصی در خون یا بزاق خود دارند. این آزمایش ها با استفاده از آزمایش خون یا آب دهان انجام می شود و به آماده سازی نیازی نیست، برخی آزمایش ها در ۳۰ دقیقه یا کمتر نتایج خود را اعلام می کنند و در مراکز سلامتی یا کلینیک ها انجام می شوند.
تست دهانی سریع HIV
روش دیگری تشخیص این ویروس از طریق بزاق است، تست آب دهان نتیجه را تنها در مدت ۲۰ دقیقه روشن می کند.
سیستم تست خانگی -۱ اHIV
پس ازسوراخ کردن انگشت، نمونه خون را به یک آزمایشگاه مجازی ارسال می کنند و گزارش آزمایش در روز کاری بعد اعلام می شود.اگر کسی مظنون است که در معرض ویروس HIV قرار داشته، اما جواب آزمایش او منفی است، باید این آزمایش را تا سه ماه تکرار کند اگر نتیجه مثبتی باشد، باید برای دریافت مراقبت های بهداشتی خود پیگیری کند تا این مورد ثابت شود.
آزمون نوکلئیک اسید (nat)
این آزمایش گران قیمت، برای غربالگری عمومی استفاده نمی شود و برای افرادی است که علائم اولیه HIV را دارند یا در معرض این ویروس قرار گرفته اند. این آزمایش به دنبال آنتی بادی نمی گردد و تنها به دنبال خود ویروس است. ۵ تا۲۱ روز طول می کشد، تا ویروس HIV بتواند در خون شناسایی شود، این آزمایش، معمولا با آزمایش یک آنتی بادی همراه، تایید و ثابت می شود.
دوره پنجره HIV چیست؟
پس از ورود ویروس HIV به بدن، حدود یک تا سه ماه طول می کشد که سیستم ایمنی واکنش نشان دهد و آنتی بادی هایی را تولید نماید. در این مدت فرد هنوز علایم بیماری را پیدا نکرده و ظاهر کاملاً سالم دارد و اگر فرد آزمایش شود نتیجه منفی خواهد بود. از موقعی که ویروس وارد بدن می شود تا موقعی که بتوان پادتن وی را از نظر آزمایشگاهی تشخیص داد به دوره ی پنجره (window period) معروف است.
بیشتر افراد در طی ۲۳ تا ۹۰ روز پس از عفونت، آنتی بادی های قابل تشخیص را تولید می کنند. اگر شخصی در طول دوره پنجره، تست HIV بدهد، به احتمال زیاد نتیجه منفی دریافت می کند با این حال، می تواند این ویروس را به شخصی دیگر منتقل کند. فرد مشکوک به ایدز باید آزمایش را در چند ماه آینده دوباره انجام دهد و طی آن زمان، باید از کاندوم برای جلوگیری از سرایت Hiv استفاده کند زیرا اگر روابط جنسی بدون کاندوم یا تزریق مشترکی داشته باشد می تواند بیماری را به فرد دیگری منتقل نماید.
فرد در طول دوره پنجره، وقتی جواب آزمایش منفی دریافت کرده، برای پیشگیری باید از دارو (pep) استفاده کند. پیشگیری پس از مواجهه (PEP) یک درمان یک ماهه با داروهای ضد رتروویروسی است که می تواند جلوی آلوده شدن با ویروس HIV را بگیرد؛ برای اینکه تاثیرگذار باشد، باید هر چه زودتر – و در هر صورت، در عرض سه روز – بعد از احتمال قرار گرفتن در معرض ویروس انجام گیرد. راه دیگر برای پیشگیری از ابتلا به ویروس HIV پیشگیری قبل از در معرض قرار گرفتن (PrEP) است ؛ ترکیبی از داروهای HIV، prep ریسک ابتلا و گرفتن HIV را در زمان مواجهه کاهش می دهد.
علائم اولیه HIV
چند هفته اول پس از انتقال ویروس HIV، مرحله عفونت حاد نامیده می شود در طول این مدت ،ویروس به سرعت تکثیر می شود، سیستم ایمنی افراد با تولید آنتی بادی های ،به ویروس پاسخ می دهند، آنتی بادی ها پروتئین هایی هستند که با عفونت مبارزه می کنند در این مرحله برخی افراد در ابتدا هیچ علامتی ندارند؛ بسیاری از افراد علائم را در ماه یا دو ماه اول پس از ابتلا به ویروس تجربه می کنند، اما اغلب متوجه نمی شوند که به ویروس HIV مبتلا شده اند. به این دلیل است که نشانه های مرحله حاد ،می تواند بسیار شبیه به آنفولانزا یا سایر ویروس های فصلی، خفیف یا شدید باشند، ممکن است علائم فوری بهبود یابند و ممکن است از چند روز تا چند هفته به طول بینجامند.
علائم اولیه HIV شامل موارد زیر است
- تب
- لرز
- تورم غده لنفاوی
- درد کلی
- گلو درد
- سر درد
- حالت تهوع
- ناراحتی معده
از آنجا که این علائم شبیه بیماری های شایع مانند آنفولانزا هستند، فرد مبتلا فکر نمی کند که نیازی به مراجعه به خدمات بهداشتی داشته باشد و حتی اگر این کار را بکنند، مسئول مراقبت های بهداشتی ممکن است آنفولانزا یا مونونوکلئوزیس را تشخیص دهد و HIV را اصلا در نظر نگیرد.چه فرد علائم از خود نشان دهد، چه نه، در طول این دوره میزان بار ویروسی بسیار زیاد می شود. یک بار بالای ویروسی به این معنی است که HIV را می توان در طول این مدت به شخص دیگری انتقال داد. علائم اولیه HIV معمولا در عرض چند ماه پس از آنکه فرد به مرحله مزمن یا تاخیر بالینی رسید، از بین می رود. این مرحله ،می تواند چندین سال یا حتی چندین دهه با درمان ادامه یابد. علائم HIV ،ممکن است از فرد به فرد دیگر بسیار متفاوت باشد.
علائم HIV چیست؟
پس از ماه اول یا بیشتر، HIV وارد مرحلۀ تأخیر بالینی می شود این مرحله می تواند از چند سال تا چند دهه ادامه یابد. برخی افراد، در طول این زمان هیچ علامتی ندارند، در حالی که بعضی دیگر تعداد علائم کم و یا غیر اختصاصی دارند؛ یک علامت غیر اختصاصی، علامتی است که به یک نوع بیماری یا وضعیت خاص مربوط نمی شود.
علائم غیر اختصاصی عبارتند از :
- سردرد و سایر دردها
- تورم گره های لنفاوی
- تب مکرر
- عرق شبانه
- خستگی
- حالت تهوع
- استفراغ
- اسهال
- کم کردن وزن
- ترشح مکرر دهان یا واژن
- بثورات پوستی
- عفوتت
- ذات الریه
- زونا
در اوایل، HIV بدون هیچ علائمی و می تواند به فرد دیگری منتقل شود و فرد نخواهد دانست که حاوی HIV است، تا زمانی که آزمایش دهد اگر کسی این علائم را دارد و فکر می کند که ممکن است در معرض ویروس قرار داشته، حتما باید آزمایش دهد. علائم HIV در این مرحله ممکن است بیاید و برود، یا ممکن است به سرعت در حال پیشرفت باشد این پیشرفت را می توان با درمان به طور قابل ملاحظه ای کاهش داد. با استفاده منظم از درمان ضد ویروسی، HIV مزمن ممکن است، برای چندین دهه ادامه داشته باشد و به مرحله ایدز تبدیل نشود، اگر درمان از همان اوایل شروع شود.
آیا جوش و تحریکات پوستی (بثورات)، از علائم HIV هستند؟
حدود ۹۰ درصد افراد مبتلا به HIV، تجربه تغییرات در پوستی را دارند، جوش و تحریکات، اغلب یکی از اولین علائم عفونت ویروسی هستند. به طور کلی، بثورات HIV به نظر به عنوان چند ضایعه قرمز کوچک هستند، که صاف هستند و کمی رشد می کنند.
بثورات (جوش و تحریکات) مرتبط HIV
HIV ،باعث ایجاد حساسیت ها و مشکلات پوستی می شود، زیرا ویروس HIV سلول های سیستم ایمنی را که با عفونت مبارزه می کنند، از بین می برد عفونت هایی که می توانند باعث بروز بثورات شوند عبارتند از:
- مولکوس کونتاگیسوم
- هرپس سیمپلکس
- شینگل
ظاهر جوش ها و تحریکات پوستی، مدت زمان وجودشان و نحوه درمان آنها، بستگی به علت دارد.
بثورات مربوط به دارو
بثورات می تواند به علت عفونت HIV ایجاد شود، اما بعضی از داروهای مورد استفاده برای درمان بیماری های HIV یا سایر عفونت ها ،ممکن است باعث بروز مشکلات پوستی شود، این نوع بثورات، معمولا در عرض یک یا دو هفته بعد از شروع یک دارو جدید ظاهر می شوند. گاهی اوقات بثورات خود به خود ناپدید می شوند اگر این اتفاق نیافتاد، تغییر داروها لازم خواهد بود. بثورات، ناشی از واکنش های آلرژیک به دارو نیز می تواند جدی باشد علائم دیگر واکنش آلرژیک شامل مشکل تنفس یا مشکل بلع، سرگیجه و تب هستند.
سندرم استیون جانسون
این نوع مشکل، یک واکنش آلرژیک نادر به داروهای HIV است و علائمش شامل تب و تورم صورت و زبان است. تاول هایی که می تواند بر روی پوست و ناحیه مخاطی پدیدار شود و به سرعت گسترش یابد. هنگامی که ۳۰ درصد پوست تحت تاثیر قرار می گیرد، آن را اپیدرمال نکرولیسیس سمی، می گویند که یک وضعیت تهدید کننده زندگی است.
علائم HIV در مردان
علائم HIV از فرد به فرد دیگر متفاوت است، اما در مردان و زنان شبیه هم هستند این علائم می تواند به سرعت بیایند و بروند یا حتی بدتر شوند. اگر فردی در معرض ویروس HIV قرار داشته باشد، ممکن است در معرض گرفتن انواع عفونت های دیگر از راه های جنسی نیز باشد (STIs) شامل:گونوره، کلامیدیا، سیفلیس و تریکومونیا.
مردان، ممکن است بیشتر از زنان متوجه علائم STIs باشند، مانند زخم های تناسلی. با این حال، مردان معمولا برای مشکلاتشان، مانند ؛خانم ها به دکتر مراجعه نمی کنند.
علائم HIV در زنان
در بیشتر موارد، علائم HIV در مردان و زنان مشابه هستند با این حال، در کل، علائم آنها ممکن است بر اساس خطرات مختلفی که در معرضش هستند، تفاوتی را در مردان و زنان ایجاد کند.مردان و زنانی که هر دو مبتلا به HIV هستند، در معرض خطر ابتلا به عفونت های منتقله از راه جنسی هستند با این حال، زنان به نظر کمتر از مردان لکه های کوچک و یا تغییرات دیگر ناحیه تناسلی خود را متوجه می شوند. زنان مبتلا به HIV در معرض خطر بیشتری برای این موارد هستند:
- عفونت های مکرر واژن و سایر عفونت های واژن، از جمله واژینوز
- بیماری التهابی لگن (pid)
- تغییرات چرخه قاعدگی
- ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)، که می تواند باعث زگیل های تناسلی و سرطان گردن رحم شود.
در رابطه با علائم HIV، یکی دیگر از خطرات برای زنان مبتلا به HIV، این است که ویروس در دوران بارداری به نوزاد انتقال می یابد با این حال، درمان ضد ویروسی در دوران بارداری مناسب است. زنانی که تحت درمان ضد ویروسی هستند، ریسک انتقال کم تری به جنینشان را دارند.
همچنین اگر مادر مبتلا به HIV باشد و کودک خود را شیر دهد، امکان انتقال ویروس به نوزاد وجود دارد. در ایالات متحده و سایر کشورهایی که درمان قابل دسترس و ایمن وجود دارد، توصیه می شود که نوزادان با شیر مادر تغذیه نشوند.
علائم ایدز چیست؟
- تب های مکرر
- غدد لنفاوی متورم،به ویژه در ناحیه زیر بغل، گردن و کشاله ران
- خستگی مزمن
- لکه های تاریک زیر پوست در داخل دهان، بینی و یا پلک ها
- زخم ها،ضایعات دهان و زبان، ناحیه تناسلی
- ضایعات و بثورات پوستی
- اسهال مکرر یا مزمن
- کاهش سریع وزن
- مشکلات نورولوژیکی، مانند:مشکل در تمرکز، کاهش حافظه و سردرگمی
- اضطراب و افسردگی
درمان ضد ویروسی، این ویروس را کنترل می کند و معمولا از پیشرفت آن جلوگیری می کند همچنین، عفونت ها و عوارض جانبی دیگر ناشی از ایدز هم با این روش درمان می شوند. این درمان، باید به نیازهای خاص فرد اختصاصی باشد.
گزینه های درمان برای HIV
درمان، باید هر چه زودتر پس از تشخیص HIV، بدون توجه به بار ویروسی، شروع شود.درمان اصلی HIV، درمان ضد ویروسی است، ترکیبی از داروهای روزانه که مانع تکثیر ویروس می شوند.این درمان از سلول های cd4 محافظت می کند و سیستم ایمنی بدن را برای مبارزه با این بیماری، قوی می کند.درمان ضد ویروسی از پیشرفت HIV به مرحله ایدز، جلوگیری می کند.
همچنین به کاهش خطر انتقال HIV به دیگران کمک می کند.هنگامی که درمان موثر باشد، بار ویروسی “غیر قابل کشف” خواهد بود.فرد، هنوز حاوی HIV است، اما ویروس در تست ها قابل مشاهده نیست.
با این حال، ویروس هنوز در بدن وجود دارد و اگر این فرد درمان ضد ویروسی را متوقف کند، بار ویروسی دوباره افزایش خواهد یافت و HIV، دوباره می تواند به سلول های cd4 حمله اش را آغاز کند.
داروهای HIV
بیش از ۲۵ دارو ضد ویروس برای درمان ویروس HIV تایید شده است. سازمان بهداشت جهانی، استفاده از درمان ضد ویروس پسگرد را در تمام افراد نوجوان، بزرگسال و زنان بارداری توصیه می کنند که CD4 آن ها کمتر از ۳۵۰ میکرولیتر است یا بدون توجه به CD4 نشانه های بیماری را دارند.این داروها کمک می کند تا عوارض ناشی از ویروس کاهش یافته و همچنین از انتقال ویروس به دیگران جلوگیری شود.
این داروهای ضد ویروسی، به شش دسته تقسیم می شوند:
- مهارکننده های ترنسکیرپتاز معکوس هسته ای (NRTI)
- مهار کننده های ترانسکپیتاز معکوس غیر هسته ای (Nnrtis)
- مهار کننده های پروتئاز
- مهارکننده های هم جوشی
- آنتا گوستیک ccr5، که به عنوان مهارکننده های ورودی شناخته می شود
- مهارکننده جلوگیری انتقال HIV
با وجود انجام تمام تحقیقات برای رشد هر یک از این داروها، ولی هیچ واکسنی برای جلوگیری از انتقال ویروس وجود ندارد. با این حال، انجام اقدامات مشخصی، می تواند به جلوگیری از گسترش ویروس کمک کند.
رابطه جنسی امن:
رایج ترین راه، برای انتقال و پخش ویروس، از طریق رابطه جنسی مقعدی و واژنی بدون کاندوم است.با در نظر گرفتن چند اقدام احتیاطی، این خطر انتقال ویروس می تواند به میزان قابل توجهی کاهش یابد.
فرد نگران به خطر ابتلا به ویروس HIV چه باید کند؟
- باید برای HIV همراه همسر خود آزمایش دهد.
- برای سایر عفونت های جنسی (stis) هم آزمایش دهد.
- اگر جواب آنها مثبت بود، باید درمان را شروع کند، زیرا مبتلا بودن به STIs، ریسک خطر ابتلا به HIV را افزایش می دهد.
- باید روش صحیح استفاده از کاندوم را یاد بگیرد و در هر رابطه از کاندوم استفاده کند. این فرد باید بداند که مایعاتی که قبل از انزال مردانه خارج می شود، می تواند حاوی HIV باشد.
- شرکای جنسی خود را محدود کند و یک شریک جنسی داشته باشد.
- داروهای خود را مرتب مصرف کند.
سایر روشهای پیشگیری از ویروس HIV
مراحل دیگر برای جلوگیری از گسترش ویروس، عبارتند از:
- از اشتراک گذاری سوزن و یا سایر لوازم جانبی مواد مخدر اجتناب نماید.
- PEP را در نظر بگیرد.یک فرد، که در معرض ویروس HIV قرار دارد باید با مسئول مراقبت های بهداشتی خود در مورد درمان پس از ابتلا(PEP) صحبت کند. PEP شامل سه دارو ضد ویروسی است که برای ۲۸ روز داده می شود. PEP باید در اسرع وقت پس از قرار گرفتن در معرض HIV شروع شود،اما بعد از گذشت ۳۶ تا ۷۲ ساعت از آلوده شدن، مورد استفاده قرار بگیرد.ارائه دهندگان خدمات بهداشتی، می توانند اطلاعات بیشتری را در مورد این روش ها و دیگر راه های جلوگیری از ابتلا ویروس ارائه دهند.
زندگی با HIV:آنچه انتظار می رود و راهنمایی برای مقابله
بیش از ۱ میلیون نفر در ایالات متحده با HIV زندگی می کنند، این افراد با درمان، می توانند یک زندگی طولانی و مفید را داشته باشند. مهمترین چیز، شروع درمان ضد ویروسی در اسرع وقت است.
با مصرف صحیح داروها، افرادی که با HIV زندگی می کنند ،می توانند میزان بار ویروسی خود را پایین نگه دارند و سیستم ایمنی بدنشان را قوی نگه دارند. بیماران مبتلا باید به طور منظم توسط مسولان ارائه کننده مراقبت های بهداشتی پیگیری شوند.
راه های که افراد آلوده به HIV ،می توانند توسط آنها سلامت خود را بهبود ببخشند
- انرژی رسانی به بدنشان با یک رژیم غذایی متعادل
- ورزش منظم
- استراحت زیاد
- اجتناب از مصرف تنباکو و دخانیات دیگر
- مراقبت های بهداشتی در صورت بروز علائم
- تمرکز بر روی سلامت احساساتشان
- مشاوره و مراجعه به روانشناس
- استفاده از شیوه های رابطه جنسی ایمن
- صحبت با شریک جنسی
- آزمایش برای سایر عفونت های مربوط به رابطه جنسی
- استفاده از کاندوم در تمام رابطه های جنسی واژنی یا مقعدی
- صحبت با مسول بهداشتی خود در مورد آمادگی و سلامتی خود درباره PrEP و PEP :پیشگیری از پیش آلوده شدن (PrEP) و پیشگیری از پس از آلوده شدن (PEP) می تواند احتمال انتقال را کاهش دهند. PrEP بیشتر برای افرادی که مبتلا به HIV نیستند، ولی امکان ابتلا به HIV را دارند.
- ارتباط با دوستان و خانواده
- دریافت پشتیبانی. افراد مبتلا می توانند به یک گروه های پشتیبانی HIV بپیوندند، آنها می توانند با افراد دیگری که با نگرانی های مشابه خودشان مواجه هستند، ملاقات کنند و مسئول مراقبت های بهداشتیشان، می تواند آنها را به سمت منابع مختلفی در منطقه خودشان هدایت کند.
آیا واکسن HIV وجود دارد؟
در حال حاضر ،هیچ واکسنی برای جلوگیری یا درمان HIV وجود ندارد.تحقیقات و آزمایش ها بر روی واکسن های تجربی در حال انجام است، اما هیچ کدام از آنها مورد تایید قرار نگرفته اند.HIV، یک ویروس پیچیده است، به سرعت خود را تغییر می دهد و اغلب می تواند پاسخ های سیستم ایمنی بدن را دفع کند. اولین مطالعه اثربخش واکسن HIV ،که طی هفت سال انجام شد، در حال حاضر در آفریقای جنوبی برای جلوگیری از ابتلا آزمایش می شوند.
واکسن های تجربی، یک نوع به روز شده از آزمایش هایی هستند که در تایلند در سال ۲۰۰۹ انجام شدند.یک پیگیری ۳.۵ ساله بعد از این واکسیناسیون، نشان داد که این واکسن در جلوگیری از عفونت ویروسی ۳۱/۲٪ مؤثر بوده.این موفق ترین نوع واکسن HIV است که تا به حال ساخته شده است. در حالی که هنوز هیچ واکسنی برای جلوگیری از ابتلا به HIV وجود ندارد، افراد مبتلا به ویروس HIV، می توانند از مزیت های واکسن های دیگر، برای جلوگیری از ابتلا به بیماری های مرتبط با بیماری HIV استفاده کنند، مانند:
- پنومونی
- هپاتیت A وB
- منگنات
- شینگلز
رویش مدیا
