آنچه والدین هرگز نباید برای فرزندشان انجام دهند

والدین محترم لطفا به جای فرزندشان برخی از کارها را انجام ندهیدبرخی اوقات والدین بیش از حد به فرزندان خود کمک می کنند . بزرگ ترها نمی توانند زندگی بچه هایشان را به جای آن ها زندگی کنند ، بلکه وظیفه ما این است به آن ها کمک کنیم تا به بهترین نحو ممکن رشد کنند و تجربه کسب کنند و مهم است که در این امر زیاده روی نکنیم . ما در این بخش از رازهای تریبت فرزند در نمناک چند رفتار اشتباه والدین را جمع کرده ایم که هرگز نباید با کودکانمان انجام دهیم . این نکات را در نظر بگیرید و مطمئن باشید که فرزندانتان از شما تشکر خواهند کرد .۱۰ رفتار اشتباه والدین که نباید با فرزندان خود انجام دهند۱. به جای آن ها صحبت می کنید:همه چیز با آن لحظاتی شادی شروع می شود که از یک کودک کوچک پرسیده می شود، "اوه، اسمت چیه؟ " و ما، پدر و مادرش به جای او پاسخ می دهیم . اگر کودک هنوز یاد نگرفته صحبت کند یا تازه شروع به صحبت کردن کرده مشکلی ندارد و این کار خوبی است اما نه این که به جای بچه های نوجوانمان صحبت کنیم چه در مغازه ها، در خانه و جا های دیگر .و ما در آخر چه کار خواهیم کرد؟ از کودکان خود فرصتشان برای پاسخ دادن را می گیریم.می توانید به کودکتان یادآوری کنید که اگر می خواهند جواب را به او بگویید اما بدون شک نباید به جای آن ها حرف بزنید.راه چاره چیست ؟ دفعه بعد که می خواستید به جای فرزندتان صحبت کنید، سعی کنید جلوی خودتان را بگیرید و بگذارید آن ها خودشان صحبت کنند.۲. خواسته در برابر نیاز :بسیار خوب می دانیم که بروکلی از شکلات سالم تر است و کفش های کتانی جدید از کفش های عروسکی مفید تر هستند . بنابراین چیزهایی که باید نیاز داشته باشند را به کودکانمان دیکته می کنیم (گاهی آن را پنهان می کنیم و بعضی وقت ها نه ). این مثل شوخی است ، "مامان، من گرسنه ام؟ " نه، تو سردت است و می خواهی در یک جای گرم باشی."این مسائل به چه چیزی منتهی می شوند ؟ آن ها "خواسته ها و اهداف " کودک را سرکوب می کنند و چنین مواردی منجر به قربانی شدن بی پروا و یا حتی شورش علیه همه می شود .راه چاره چیست ؟ به دنبال نیاز ها و خواسته های کودکتان باشید و اگر لازم است عادات خوبی به آن ها بیاموزید، این کار را با شدت انجام ندهید و به آرامی انجام دهید .۳. دوست آن ها باشید :بسیاری از والدین سعی می کنند با بچه هایشان دوست باشند و نمی خواهند بچه هایشان رازی را از آن ها مخفی کنند . می توانیم درک کنیم که چرا والدین این را می خواهند اما بیایید سعی کنیم کمی عمیق تر به این مساله نگاه کنیم . دوست چیست؟ او شخصی است که می توانید با شرایط مساوی با هم صحبت کنید . بله شما می توانید به دوستتان هر چیزی را بگویید .با این حال والدین نقش متفاوتی دارند:آن ها به ما اهمیت می دهند و ما را دوست دارند .نیازی به دوست صمیمی بودن وجود ندارد و بگذارید کودکان به دنبال دوستانشان در میان افراد خودشان باشند . مامان و بابا برای وقتی که بچه ها به عشق و حمایت نیاز دارند، کنارشان هستند .راه چاره چیست ؟ بدانید که نباید بیش از حد به این رابطه نزدیک شوید و یاد بگیرید که به یکدیگر احترام بگذارید و از هم حمایت کنید .۴. پول آن ها را می شمارید :در زندگی هر کودک ، لحظه ای وجود دارد که در آن پول تو جیبی می گیرند. کاری که نباید بکنید این است که از بچه ها بازجویی کنید و سعی کنید بفهمید که آن ها چقدر پول دارند و بدترین کاری که می توانید انجام دهید این است که کیف ها یا جیب های آن ها را چک کنید و این باعث کشته شدن فوری اعتماد می شود .آیا واقعاً مهم است که پسر یا دختر تان چقدر پول داشته باشند ؟ بگذارید آن ها برای چیزی که می خواهند پس انداز کنند .راه چاره چیست؟ به فرزندان خود بیاموزید که از نظر مالی موفق باشند و به آن ها اجازه دهید آنچه را که می خواهند انجام دهند .۵. به آن ها زیادی کمک می کنید :کودکان ۲ و ۳ ساله می توانند لباس های مختلف خود را بپوشند و دربیاورند، فنجان ها را بشویند و لباس های کثیف را در ماشین لباس شویی بگذارند . در این سن ، کودکان واقعاً می خواهند این کار ها را خودشان انجام دهند .ما چه کار می کنیم ؟ ما برای آن ها تقریباً تا زمانی که ازدواج کنند ، همه کارهایشان را انجام می دهیم و از این رفتار با استدلال حمایت می کنیم که "او نمی تواند اینکارها را انجام دهد! " به آن ها غذا می دهیم و اجازه نمی دهیم خودشان این کار را بکنند و فرصت تجربه از آن ها را می گیریم و بعد از آن ، وقتی نوجوانمان نامنظم می شود یا نمی خواهد به مادرش کمک کند، تعجب می کنیم .راه چاره چیست ؟ بگذارید کودک تا آنجا که ممکن است هر کاری که می تواند را انجام دهد . ۶. سرگرمی ها و علایق آن ها را انتخاب می کنید :مادر می خواهد که دخترش ویولون بنوازد و او را ۳ بار در هفته به مدرسه موسیقی می برد و پدر از پسرش می خواهد هر شب فوتبال بازی کند و والدین اغلب به طور ناخودآگاهانه ای سعی می کنند سرگرمی خود را به کودکانشان تحمیل کنند .راه چاره چیست ؟ صبور باشید و کودکان خود را تماشا و به علایق و تمایلات آن ها توجه کنید .از آن ها بپرسید که چه چیزی دوست دارند و سپس اجازه دهید در این زمینه رشد کنند .۷. هدیه های آن ها را انتخاب می کنید :پیش از این هم در نمناک توضیح دادیم زمانی که یک کودک می تواند صحبت کند، حق انتخاب آنچه را که به عنوان هدیه می خواهد را دارد و لازم نیست یک تی شرت و یا یک اسباب بازی باشد که قرار است آن ها را از نظر آموزشی رشد دهد.البته همیشه امکان انتخاب برای آن ها وجود ندارد اما این مهم ترین چیز را به کودکان می دهد:توانایی انتخاب ، تصمیم گیری و مواجهه با نتایجش . چنین مهارتی هرگز نمی تواند در زندگی بزرگسالی آسیب ببیند .راه چاره چیست ؟ بگذارید فرزندتان هدایایی که می خواهد را انتخاب کند.۸. سلیقه آن ها را انتخاب می کنیم :ما اغلب سعی می کنیم سلیقه موسیقی ، کتاب و سبک های لباس خودمان را به کودکانمان تحمیل کنیم . نیت خیر است اما فردیت کودک را از بین می بریم و در بسیاری از موارد، این منجر به اعتراضی می شود که در آن بچه ها کاملاً مخالف هستند.راه چاره چیست؟ به فیلم های مورد علاقه خود نگاه کنید و به موسیقی ای گوش دهید ، که دوست دارید. درباره معیار های سلیقه ای خود با فرزندانتان بحث کنید . ۹. موفقیت های آن ها را به عنوان خودتان در نظر می گیرید :مادرانی که زیاد در اینستا می چرخند عکس های زیادی پست می کنند و می نویسند:"ما همین الان غذا خوردیم !" "ما همین الان شروع به راه رفتن کردیم !" و غیره. البته، آن ها خیلی از فرزندان خود حمایت می کنند اما هنوز، اینها "موفقیت های" مادران نیستند – این ها موفقیت کودکانشان هستند! ما کی هستیم ؟و وقتی که بچه ها بزرگ می شوند، اوضاع جدی تر می شود و مادران و پدران شروع به صحبت درباره این می کنند که چگونه فرزندانشان کالج را تمام کردند و شغل پیدا کردند و آن ها این کار را به این شکل انجام می دهند که فقط این ها شایسته هستند. درک اینکه چقدر کودکان از این مساله متنفرند، آسان است .راه چاره چیست ؟ از موفقیت های فرزندتان خوشحال باشید، اما آن ها را با موفقیت های خودتان اشتباه نگیرید.۱۰. در زندگی شخصی شان دخالت می کنید :این موضوع به ویژه برای والدین نوجوانان صادق است . کودکان دوستان خودشان را دارند و این نرمال و کاملاً طبیعی است . بازجویی هایی مثل " پشت تلفن چه کسی بود ؟ " فقط باعث می شود که کودکتان آزرده شود و اگر احساس امنیت کنند ، بسیاری از کودکان چیزهای شخصی شان را به پدر و مادرشان می گویند .راه چاره چیست ؟ به جای بازجویی از فرزندتان ، بگذارید آن ها فضای خصوصی خود را داشته باشند و اگر متوجه شدید که نمی خواهند جزئیاتی را به شما بگویند، سوالات زیادی نپرسید و البته هرگز به طور مخفیانه گوشی کودکانتان را چک نکنید .