کودک ۲ ساله من چرا این همه بهانه گیری می کند؟

علل اصلی بهانه های کودک دو ساله و بهترین رفتار والدینجالب است بدانید در سن دو سالگی و پس از آن شخصیت کودک به حالت منسجم و مشخص در می آید ولی با این تفاوت که نقص بزرگی را از خودش به نمایش می گذارد چرا که کودک در این برهه زمانی توانایی تنظیم و تفکیک خواسته های متضاد ذهن خود را ندارد چرا که با جذب جهت های مختلف در آن واحد قادر به تصمیم گیری نبوده به دلیل آن که نمی خواهد در زمان کم دچار پشیمانی شود.بنابراین در حالت کلی می توان بیان کرد تکلیف کودک دو ساله با خودش روشن نیست و دقیقاً نمیداند چه خواسته ای دارد ولی از طرفی هم متوقع و بی ثبات نیز است با وجود اینکه دقیقا روی خواسته های خود متمرکز نیست ولی برای دستیابی به آنها به شدت مصر است.در این میان و با شرایط به وجود آمده مهمترین چیزی که مدنظر است عکس العمل والدین می باشد که می تواند به بهانه گیری های کودک کمک کند و یا حتی آنها را تشدید کند. حال سوالی که وجود دارد این است که در مقابل بهانه های کودک دو ساله بهترین رفتاری که والدین باید از خود نشان دهند چه رفتاری است؟دردسرهای دو سالگیبا وجود اینکه تغییرات رفتاری در هر سنی در کودکان بروز می کند ولی سخت ترین شرایطی که برای یک کودک به وجود می آید در دو سالگی او اتفاق می افتد چراکه فرزند شما از خواسته های خود اطلاع ندارد.بسیاری از کودکان در این سن سعی می کنند با والدین خود مخالفت کنند به عنوان مثال زمانی که بهانه گیری و گریه می کند اگر به آنها بگویید هر کاری که دلت می خواهد بکن و یا حتی گریه کن اشکالی ندارد باز به آنها برمی خورد و این ها را نیز قبول نمی کند مشکلی که وجود دارد این است که والدین این رفتار کودکان را با عنوان لجبازی مطرح می کنند در صورتی که در این سن کودکان درکی از معنای لجبازی را ندارند پس علت این امر چیست؟دلایل بهانه های کودک دو سالهمطمئنا تردید و سردرگمی در هر مرحله سنی وجود دارد و کم و بیش هم آن را تجربه کردند ولی یک تفاوت اصلی وجود دارد که در بین دو و سه سالگی کودک در پیدا کردن راه حل های مختلف ناتوان است و یا اینکه به خاطر ترس از دست دادن از هیچ امکانی صرف نظر نمی کند به خاطر همین است با بی اهمیت ترین چیزها در زمان خیلی کم عصبانی و خشمگین می شود و به همین منوال سعی در ایجاد حرکات نمایشی کرده و به اصطلاح عام با حملات مزاجی والدین را دچار گرفتاری و تنگنا می کند.تضاد و دودستگی که بین نگرانی از دست دادن محبت مادر استقلال کامل در کودک وجود دارد زمینه ساز بسیاری از تنش ها همچون تحریک پذیری و عدم اطمینان در او می شود مشکلاتی که در مورد آن ها راه حل فوری موجود نیست.بیشتر والدین برای اینکه احساس کودکشان را که دچار بحران شده است تخریب نکنند زحمات بسیار زیادی می کشند اما بیشتر آنها به طرز ناباورانه ای شکست می خورند چنانچه کودک از کم تحملی و درک پایین والدینش نسبت به بلاتکلیفی خود مطلع شود رفته رفته احساس ناکامی در او قوت می گیرد. بنابراین تکلیف چیست و چه کاری بایستی انجام داد؟بهترین رفتار والدین برای کودکان دو سالهبسیاری از والدین درگیر سوالات زیادی در مورد بهانه گیری های کودکانشان هستند و همیشه به دنبال راهکارهایی برای حل این معضل هستند. مدام به این فکر می کنند که آیا بدخلقی های کودکشان و حملات مزاجی آنها را یک روند عادی و معمولی تلقی کنند یا نه؟ نگران شوند یا نه؟برای آرام کردن فوری آنها اقدام به دادن وعده و وعید و یا تهدید کردن با فریاد و ضرب و شتم بکنند؟ در ادامه ما شما را با طرز رفتار هایی آشنا می کنیم که تاثیر بسزایی در طولانی مدت روی رفتار کودکان دارد و حس اطمینان آنها کمتر لطمه می زند پس با ما در این بخش از نمناک همراه باشید.پدر و مادر بایستی صبورانه در مقابل رفتارهای پسر یا دخترشان عکس العمل نشان دهند دختر و پسر به دلیل اقتضا سنی مدام در حالت ناراحتی و تردید به سر می برند بایستی این فرصت را به آنها بدهند تا خشم شان را تخلیه کنند چراکه هم در حالت عصبانی هستند و هم نمی دانند که چه خواسته ی دارند پس حق این را دارند که سردرگم بوده و در تصمیم گیری دچار مشکل شود.تلاشتان این باشد که زمانی کودک شروع به بهانه گیری کرد این عمل را تکرار کنید بی آنکه از ایجاد ناکامی در کودک بترسید ، با قاطعیت او را از انجام کار افراطی یا بد باز دارید ، او را در آغوش فشار دهید و سپس به حال خود بگذاریدش این عمل نیز در جای خود عملی قاطعانه است.این کار ممکن است خسته کننده و طولانی تر به نظر والدین و کودک برسد و آزمون سختی می تواند برای روحیات آنها باشد ولی چنانچه با آرامش و اطمینان رفتاری در پیش گرفته شود به مقدار زیادی از مشکلات و حملات مزاجی تا اتمام سه سالگی کاسته می شود.تنها راه کارهایی که برای توقف بهانه های کودک دو ساله میتوان پیشنهاد داد این است که در ادامه مطلب ما را همراهی کنید تا بتوانید با به کارگیری آنها رفتار درستی با کودک خود داشته باشید.راهکارهایی برای متوقف کردن بهانه ها و گریه های کودک دو ساله* سعی کنید کنترل خود را از دست نداده و صبر و شکیبایی پیشه کنید و به هیچ عنوان او را تنبیه نکنید.* تلاشی برای آرام کردن سریع نداشته باشید چرا که این کار نتیجه عکس می دهد.* چنانچه خواسته مشخصی دارد و این خواسته هیچ آسیبی به خود و دیگران نمی زند آن خواسته را برآورده کنید.* چنانچه به طور نامشخص بهانه گیری می کند و خودش هم اطلاعی از خواسته هایش ندارد بهترین راهکاری که می توان انجام داد پرت کردن حواس کودک است. به طور مثال او را تشویق به انجام کار یا بازی که دوست دارد بکنید و یا خاطره و اتفاقی که برایش اتفاق افتاده است را یادآوری کنید. چرا که با وجود اینکه بهانه گیری کودک در دو سالگی بسیار شدید است ولی در این سن به راحتی می توان حواس آنها را پرت کرد.* پیشنهاد کارهای جدید و لذت بخش و بازی های متنوع را به او بدهید.* به هیچ عنوان اقدام به تنبیه فیزیکی کودک نکنید و از داد و بیداد اکیدآ خودداری کنید.* قاطعانه برخورد کنید و چنانچه چیزی یا کاری از او منع کرده اید مصمم تر از قبل رفتار کنید و به هیچ عنوان نیازهایی که از طرف کودک غیرمنطقی به نظر می رسد را برطرف نکنید سپس اقدام به آغوش گرفتن او بکنید و در ادامه به فعالیت خود ادامه دهید.* زمانی که کودک به آرامش رسید و از بهانه گیری فاصله گرفت با او صحبت کنید و بگویید که هیچ کدام از خواسته هایش را به خاطر گریه و فریاد برآورده نخواهید کرد و زمانی که داد و بیداد میکند به خاطر گریه ها و فریاد هایش نمی توانید تشخیص دهید که چه خواسته ای دارد پس باید آرام باشی.* تلاش کنید زمانی که فرزندتان با هم سن و سال های خود دعوا میکند دخالتی نداشته باشید و اجازه بدهید که مشکلات را خودشان حل و فصل کنند.* چنانچه مشاهده کردید بهانه گیری های کودک تان با رفت و آمد بیش از حد خانواده شوهرتان و دخالت های بیجای آنها بیشتر می شود بایستی به گونه ای با آنها رفت و آمد داشته باشید که ارتباط با آنها آسیبی به تربیت فرزندتان نزند.* مهمترین چیزی که در این میان وجود دارد برقراری ارتباط عاطفی شما با کودکتان است بنابراین باکیفیت ترین زمانی را که حال خوبی دارید و می توانید با کودک خود بازی کرده و ارتباط بگیرید را انتخاب کنید و ساعاتی با او همراه شوید. (این مطلب شاید به نظر ساده برسد ولی تکنیکی است که در حل مشکلات کودکان بسیار اهمیت دارد.)* بایستی با شناخت کودک خود و با بکارگیری مهارت های لازم در جهت تربیت صحیح مسیر درست برای تخلیه هیجانات کودکتان در پیش گرفته و او را به سمت و سوی آن مسیر هدایت کنید.* همیشه سعی کنید رفتارهای صحیح او را بیشتر مورد توجه قرار دهید و به نوعی برجسته تر نشان دهید تا کودک تشویق شود به جای اینکه از کلمات منفی "نه" و "نکن" استفاده کنید تلاش این باشد که جملات مثبت ای به کار ببرید به عنوان مثال به جای اینکه این جمله را " نه الان وقت شکلات خوردن نیست" به کار ببرید از جمله " بعد از این که غذا خوردی میتونی شکلات بخوری" استفاده کنید و یا مثلا به جای اینکه بگویید " باید غذاتو بخوری" جمله " دوست داری اینجا غذاتو بخوری یا جلوی تلویزیون" بنابراین می توان گفت به این شکل دستورات خود را بیان کرده و اجرایی کنید.* پیشنهاد ما این است که سعی کنید به رفتارهای نادرست کودکتان بی اعتنایی کنید تا او نتواند از توجه کردن شما به رفتارهای غیر منطقی اش سوء استفاده کند. به عنوان مثال زمانی که فرزندتان خواسته ای مثل (درخواست یک اسباب بازی) از شما دارد و شما بنا به دلایلی خواسته او را نادیده میگیرید اما او همچنان پافشاری کرده و هر لحظه به شدت رفتارش می افزاید و شما نیز مصمم تر می شوید ولی جالب اینجاست که او برای رسیدن به خواسته اش شروع به جیغ زدن و گریه کردن میکند به قدری که شما را وادار می کند تا به یکباره از موضع خود عقب نشینی کرده و مجبور به انجام کاری کنید که قبلاً از آن امتناع می کردید اما باید بدانید که این رفتار شما در یادگیری کودکتان تاثیر منفی میگذارد او یاد می گیرد که هر خواسته ای که داشته باشد را با جیغ زدن و پافشاری می تواند به دست بیاورد و این زنجیره رفتاری هر چقدر که تکرار شود همانقدر به عادتهای غلط در فرزند شما قوت می دهد ، شاید اگر در همان وهله اول خواسته او را برآورده بکنید آسیب آن کمتر از زمانی باشد که پس از گریه و جیغ و داد آن را برآورده می کنید.* در موقعیت های مختلفی که کودکتان اقدام به جیغ زدن می کند تا به اهدافش برسد سعی کنید در برخی موارد به جای این که او را به شکل رفتاری و کلامی تنبیه کنید از روش محروم سازی برای کاهش رفتار ناصحیح او استفاده کنید به طوری که در هنگام داد و فریاد او اجازه بازی کردن با اسباب بازی هایش را ندهید و حتماً برایش توضیح دهید که به چه دلیل از بازی کردن محروم شده است.در این روش اقدام به دور کردن اسباب بازی ها از او بکنید ولی توجه داشته باشید که مدت زمان آن زیاد نباشد چرا که در این حالت کودک فراموش می کند که دلیل این رفتارتان با او چه بوده است و از او قول بگیرید که در صورت تکرار نکردن کارش اشتباهش به او اجازه بدهید تا به محل بازی بازگشته و با اسباب بازی هایش بازی کند.* هرچند آرامش والدین در تربیت کودک بسیار مهم است اما بایستی به این نکته توجه داشته باشید که با افزایش سن کودک ،او به برخورد مقتدرانه و جدیت بیشتری نیاز دارد و بایستی در مقابل رفتارهای ناصحیح او با جدیت رفتار کرد ، کودک باید بداند که پدر و مادرش هر چه قدر هم مهربان باشند ولی در مقابل رفتارهای نادرست او واکنش مناسب نشان می دهند و به هیچ عنوان با رفتارهایش نمی تواند به آنها جهت دهد.سخن پایانیبایستی بدانید که تفاوت بسیاری در روحیات و شخصیت هر کودکی با کودک دیگر وجود دارد بنابراین قبل از هر عکس العملی سعی کنید علایق و درونیات کودک تان را بشناسید و بدانید که بهانه گیری های او را چه رفتارهایی تشدید می کند.هرچند با بهانه گیری های کودکان شرایط سختی برای یک مادر ایجاد می شود اما پیشنهاد ما این است که صبر پیشه کنید چراکه فرزندان شما عامدانه این رفتارها را از خود نشان نمی دهند و فقط یک بچه هستند.