عواقب تنها ماندن کودک در خانه

آسیب های تنها گذاشتن کودک در خانهبرای بسیاری از خانواده ها اتفاق می افتد در موقعیتی قرار بگیرند که ناچار شوند فرزند خود را برای مدتی در خانه تنها بگذارند. البته، تنها گذاشتن کودک در خانه راه حلی است که معمولا توصیه نمی شود. تنها گذاشتن کودک در خانه می‌تواند عواقب مختلفی داشته باشد که به شرایط خانواده، سن کودک، طول مدت تنها بودن، و تدابیر ایمنی مرتبط با محیط خانه بستگی دارد. در ادامه برخی از عواقب ممکن را ذکر می‌کنیم و چند راهکار برای پیشگیری از این عواقب برایتان خواهیم گفت.آسیب جسمی و روحی به کودککودکان، به خصوص کودکان کوچک‌تر، نیاز به مراقبت و نظارت کامل دارند. تنها گذاشتن کودک در خانه ممکن است به آسیب‌های جسمی و روانی برای او منجر شود، مثلاً احتمال وقوع حادثه در خانه و آسیب‌های جسمی ناشی از نبود مراقب در خانه برای او ایجاد شود.رشد اجتماعی ضعیفاگر کودک به طور مداوم تنها بماند و با دیگر کودکان و افراد در جوامع مختلف تعامل نداشته باشد، ممکن است توانایی‌های اجتماعی و ارتباطی او تضعیف شود.تأثیرات منفی روانیکودکان نیاز به توجه و اعتنا از سوی والدین خود دارند. تنها گذاشتن کودک ممکن است احساس ترس، وابستگی، یا انزوای روانی را در او ایجاد کند.اثرات منفی جسمیچاقی در کودکانی که بیشتر از حد معمول در خانه تنها می مانند، شایع است. تنها بودن در خانه و ماندن در خانه به این معنی است که بسیاری از این کودکان در حال دویدن یا دوچرخه سواری یا بازی نیستند. در عوض آنها جلوی تلویزیون تنقلات می خورند، می خورند تا حوصله شان سر نرود و در واقع برای سرگرمی غذا می خورند و به عنوان راهی برای مقابله با تنهایی غذا می خورند.مشکلات تربیتینقش والدین در تربیت کودکان بسیار مهم است. اگر والدین به طور مداوم حضوری مفید نداشته باشند و نهایتاً کودک را به خود واگذار کنند، ممکن است مشکلات رفتاری و تربیتی پیش بیاید.عدم توسعه مهارت‌های مهمتنها گذاشتن کودک ممکن است باعث عدم توسعه مهارت‌های اساسی مانند مهارت‌های اجتماعی، حل مسائل و خودمدیریتی شود.ریسک‌های امنیتیتنها گذاشتن کودک در خانه ممکن است به معنای ناپذیر بودن او در معرض خطرهای مختلف باشد، مانند حوادث خانگی، سرقت، یا تماس با محتواهای مخرب در اینترنت.راهکار مناسب برای پیشگیری از عوارض تنها ماندن کودک در خانهوالدینی که مجبورند فرزندشان را در خانه تنها بگذارند بایستی شیوه های صحیح را اجرا کرده و تا حد امکان از بروز خطر و عواقب نگران کننده در این شرایط جلوگیری کنند، شیوه هایی مثل:یک برنامه اضطراری داشته باشیدخانه خود را به طور کامل برای جلوگیری از بروز هرگونه خطر، ایمن کنید.استفاده از تلفن را از محدودیت خارج کنیدفرزند شما نباید فقط برای پاسخ به تماس کسی به تلفن پاسخ دهد، بلکه باید بیاموزد که گاهی خود از این وسیله در شرایط لزوم استفاده کند. اگر خط ثابتی با صفحه نمایش شماره تماس گیرنده دارید، به او بگویید اگر نام یا شماره را نمی شناسد به تلفن پاسخ ندهد. اگر فرزند شما به اندازه کافی بزرگ است که تلفن همراه خود را داشته باشد، از همان دستورالعمل ها استفاده کنید.بگویید بدون هماهنگی با شما از خانه بیرون نرودفرزند شما نباید بدون مراقبت خانه را ترک کند، مگر اینکه ابتدا آن را با شما پاک کرده باشد یا شرایط اضطراری مانند آتش سوزی وجود داشته باشد. مطمئن شوید که او از خطرات ترک خانه آگاه است.او را مشغول نگه داریداگرچه او پس از بازگشت از مدرسه، برای استراحت و تجدید قوا به زمان استراحت نیاز دارد، اما اگر کودک شما درگیر تکالیف، تمرین موسیقی و کارهای خانه باشد، کمتر دچار مشکل می شود.کمک های اولیه را به او بیاموزیدجعبه کمک های اولیه را در دسترس داشته باشید و آن را با کودک خود مرور کنید. به او کمک کنید تا بین یک وضعیت اضطراری واقعی و یک مورد جزئی که خودش می تواند از پس آن برآید تشخیص دهد.