تب دنگی چیه که جدیداً درموردش زیاد می شنویم؟

تب دنگی چیست؟تب دنگی به انگلیسی (dengue fever) یک بیماری منتقله از طریق پشه است که در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری جهان رخ می دهد. تب خفیف دنگی باعث تب بالا و علائمی شبیه آنفولانزا می شود. شکل شدید تب دنگی که تب خونریزی دهنده دنگی نیز نامیده می شود، می تواند باعث خونریزی جدی، افت ناگهانی فشار خون (شوک) و حتی مرگ شود.سالانه میلیون ها مورد عفونت دنگی در سراسر جهان رخ می دهد. تب دنگی بیشتر در جنوب شرقی آسیا، جزایر غربی اقیانوس آرام، آمریکای لاتین و آفریقا شایع است. اما این بیماری به مناطق جدید از جمله شیوع محلی در اروپا و بخش‌های جنوبی ایالات متحده در حال گسترش است.محققان در حال کار بر روی واکسن تب دنگی هستند. در حال حاضر، در مناطقی که تب دنگی شایع است، بهترین راه برای جلوگیری از عفونت، اجتناب از گزیده شدن توسط پشه و انجام اقداماتی برای کاهش جمعیت پشه است. در ادامه این بخش از سلامت نمناک، علائم تب دنگی و راههای مراقبت و درمان تب دنگی را شرح داده ایم.علائم تب دنگیبرخی از مردم هیچ علامت یا نشانه تب دنگی را تجربه نمی کنند اما هنگامی که علائم ظاهر می شوند، ممکن است با سایر بیماری ها – مانند آنفولانزا – اشتباه گرفته شوند و معمولاً ۴ تا ۱۰ روز پس از گزش شما توسط پشه آلوده شروع می شوند.تب دنگی باعث تب شدید – ۱۰۴ فارنهایت (۴۰ درجه سانتیگراد) – و هر یک از علائم و نشانه‌های زیر می‌شود:سردرددرد عضلانی، استخوانی یا مفصلیحالت تهوعاستفراغدرد پشت چشمتورم غددکهیراکثر افراد ظرف یک هفته یا بیشتر بهبود می یابند. در برخی موارد، علائم تب دنگی بدتر می شود و می تواند تهدید کننده باشد، برای همین این بیماری دنگی شدید، تب خونریزی دهنده دنگی یا سندرم شوک دنگی هم نامیده می شود.نشانه تب دنگی شدید و خطرناکدنگی شدید زمانی اتفاق می افتد که رگ های خونی شما آسیب دیده و نشت می کنند و تعداد سلول های تشکیل دهنده لخته (پلاکت ها) در جریان خون شما کاهش می یابد. این می تواند منجر به شوک، خونریزی داخلی، نارسایی اندام ها و حتی مرگ شود.علائم هشدار دهنده تب شدید دنگی که یک وضعیت اورژانسی تهدید کننده زندگی است، می تواند به سرعت ایجاد شود. علائم هشداردهنده معمولاً یک یا دو روز اول پس از از بین رفتن تب شما شروع می شود و ممکن است شامل موارد زیر باشد:معده درد شدیداستفراغ مداومخونریزی از لثه یا بینیوجود خون در ادرار، مدفوع یا استفراغخونریزی زیر پوست، که ممکن است شبیه کبودی باشدتنفس دشوار یا سریعخستگیتحریک پذیری یا بی قراریعلل تب دنگیتب دنگی توسط یکی از چهار نوع ویروس دنگی ایجاد می شود. شما نمی توانید تب دنگی را از قرار گرفتن در اطراف یک فرد مبتلا دریافت کنید، در عوض، تب دنگی از طریق نیش پشه منتشر می شود.دو نوع پشه که اغلب ویروس‌های دنگی را منتشر می‌کنند، هم در داخل و هم در اطراف اقامتگاه‌های انسانی رایج هستند. هنگامی که پشه فردی را که به ویروس دنگی آلوده شده است نیش می زند، ویروس وارد پشه می شود. سپس وقتی پشه آلوده فرد دیگری را نیش می زند، ویروس وارد جریان خون آن فرد شده و باعث عفونت می شود.پس از بهبودی از تب دنگی، نسبت به نوع ویروسی که شما را آلوده کرده است مصونیت طولانی‌مدتی دارید – اما در برابر سه نوع دیگر ویروس تب دنگی نه. این بدان معنی است که می توانید در آینده دوباره توسط یکی از سه نوع ویروس دیگر آلوده شوید. اگر برای بار دوم، سوم یا چهارم به تب دنگی مبتلا شوید، خطر ابتلا به تب دنگی شدید افزایش می‌یابدعوارض تب دنگیتب دنگی شدید می تواند باعث خونریزی داخلی و آسیب اندام شود. فشار خون می تواند به سطوح خطرناک کاهش یابد و باعث شوک فرد مبتلا شود بطوریکه در برخی موارد، تب دنگی شدید می تواند منجر به مرگ شود.زنانی که در دوران بارداری به تب دنگی مبتلا می شوند، ممکن است بتوانند ویروس را در هنگام زایمان به جنین منتقل کنند. علاوه بر این، نوزادان زنانی که در دوران بارداری تب دنگی می‌گیرند، در معرض خطر زایمان زودرس، وزن کم هنگام تولد یا عوارض دیگر این چنینی هستند.درمان تب دنگیطبق گزارشات هیچ درمان خاصی برای تب دنگی وجود ندارد و شما باید مراقبت های ویژه را که در ادامه لیست شده اند، رعایت کنید:در دوران نقاهت از تب دنگی، مایعات فراوان بنوشید.در صورت داشتن هر یک از علائم و نشانه های کم آبی بدن فوراً با پزشک خود تماس بگیرید:کاهش ادراراشک کم یا بدون اشک شدن چشمانخشکی شدید دهان یا لببی حالی یا گیجیسرما یا گرمای شدید اعضای بدندارو برای درمان تب دنگیداروی بدون نسخه (OTC) استامینوفن (تیلنول، سایرین) می تواند به کاهش درد و تب عضلانی کمک کند. اما اگر تب دنگی دارید، باید از مصرف سایر مسکن‌های OTC، از جمله آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن سدیم (Aleve) اجتناب کنید. این مسکن ها می توانند خطر عوارض خونریزی تب دنگی را افزایش دهند.اگر تب دنگی شدید دارید، حتما به پزشک مراجعه کرده و تحت نظر و حتی بستری باشید.