از چه طریقی ممکنه آبله میمونی بگیریم؟

راه های انتقال آبله میمونیهر کسی ممکن است به آبله میمونی دچار شود. در آفریقا اکثر موارد ابتلا به این بیماری؛ افراد زیر ۱۵ سال هستند. در خارج از آفریقا هم این بیماری ممکن است برای هر کسی با هر سنی اتفاق بیفتد و به تازگی موارد مبتلای بیشماری گزارش شده اند. یکی از موارد نگران کننده درباره این بیماری، راه انتقال آبله میمونی است که برایتان در این بخش از بهداشت و سلامت نمناک خواهیم گفت.چگونه به آبله میمونی دچار می شویم؟آبله میمونی زمانی انتقال پیدا می کند که شما در تماس با حیوان یا فرد مبتلا به عفونت یا ویروس باشید. انتقال از حیوان به انسان از طریق تماس پوستی و آسیب به پوست مانند گاز گرفتگی یا خراش یا تماس مستقیم با خون حیوان عفونی شده یا مایعات و ترشحات بدن او اتفاق می‌ افتد.آبله میمونی می تواند از شخص به شخص هم منتقل شود که البته در موارد کم تری این اتفاق رخ می دهد. انتقال آبله از شخص به شخص زمانی رخ می دهد که شما در تماس با جوش، تاول، قطرک های تنفسی یا مایعات دهان شخصی که بدنش عفونی است و از طریق سرفه پخش می شود؛ قرار بگیرید.همچنین تماس های نزدیک مانند در آغوش گرفتن، بوسه یا رابطه زناشویی هم می تواند عامل انتقال ویروس باشد‌؛ البته تحقیقات هنوز هم در حال انجام هستند اما محققان مطمئن نیستند که آیا این ویروس از طریق منی یا ترشحات واژن هم انتقال پیدا می کند یا خیر.از طرفی هم تماس مستقیم و نزدیک با لباس و رختخواب یا دیگر پارچه هایی که توسط فرد عفونی شده یا حیوان مبتلا به ویروس استفاده شده است؛ می تواند عامل انتقالِ این ویروس باشد.علائم و نشانه های آبله میمونیزمانی که در معرض ویروس قرار می‌ گیرید، چند روز یا حتی چند هفته طول می کشد تا علائم در شما پدیدار شود‌. علائم اولیه آبله میمونی شامل موارد زیر است:تب و سر درددرد ماهیچهخستگیورم غدد لنفاویبعد از چند روز این حساسیت دوباره گسترده‌تر می‌ شود که از جوش های قرمز با سطح صاف شروع شده و کم‌کم دردناک می گردد، سپس به تاول تبدیل می شود که داخل آنها پر از ترشح و چرک است. در نهایت این تاول‌ ها خشک شده و می افتند و کلِ این فرایند ممکن است که ۲ الی ۴ هفته طول بکشد، همچنین ممکن است در کنارش سوزش داخل دهان، واژن یا مقعد هم احساس شود.همه افراد مبتلا به آبله میمونی همه این علائم را با هم ندارند‌؛ در حقیقت در شیوع ابله در سال ۲۰۲۲، بسیاری از موارد به گونه ‌ای بود که همه؛ الگوی یکسانی از علائم را در خودشان نمی دیدند‌؛ یعنی بعضی ها فقط یک سری حساسیت ها را احساس می کردند و هیچ ورم غدد لنفاوی نداشتند یا میزان تب آن ها خیلی کم بود و دیگر علائم بیماری در آنها متفاوت بود.جالب اینجاست که خیلی از افراد هم می توانند این بیماری را داشته باشند، بدون اینکه خودشان خبر دار باشند.