به چه کسانی رای نمی دهم

البته این ضرورت برای مخالفین وضع موجود از موافقین آن ضروری‌تر است.
اگر کری‌خوانی‌ها و لجبازی‌ها را کنار بگذاریم لااقل بعد از رونمایی از باغ وحش اپوزیسیون خارج نشین در اتفاقات ۱۴۰۱ (که جامعه غربی آن را جایگزین جمهوری اسلامی می‌داند) برای آدم‌های عاقل مخالف هم واضح شد که سرنوشت فراری دادن مردم از صندوق رای با تز تحریمی‌های داخلی و خارجی، چقدر سورئال و کابوس گونه است.
اما از سوی دیگر، باید برای تکرار نشدن تجربه‌ی مجلس‌های جناحی فهرستی و قبیله‌ای که در آن سهم‌خواهی‌ها، اعتمادهای بیجا، تعارف‌ها و پدرخوانده‌ها و راهیابی افراد بی‌خاصیتی که نه در حوزه تولید طرح و نه عرصه نظارت و حتی به اندازه یک سخنرانی و مصاحبه هم در خدمت رفاه و آسایش مردم نیستند؛ فرمولی متفاوت و معنادار از انتخاب را برگزید.
نظر شخصی من این است که رای دادن به افرادی که نمی‌شناسید و یا کارنامه‌ای ندارند(به خصوص اگر در دوره‌های قبل سابقه انتخاب شدن را داشته باشند و هیچ اثری از آثارشان ندیده باشید) حرام شرعی و عقلی است. از جمله این افراد :
– من به افرادی که درباره‌شان پرونده فساد مطرح شده و توضیحی به مردم ندادند؛ رای نمی‌دهم.
– من به کسانی که رای شان شفاف نشد رای نمی‌دهم.
– من به افرادی که بیش از ۲۵ درصد جلسات غایب بودند رای نمی‌دهم.
– من به افرادی که با مصاحبه‌های حاشیه برانگیز و جنجالی ادامه حیات می‌دهند رای نمی‌دهم.
– من به کسی که در مقابل گرانی در چند سال اخیر لال بوده رای نمی‌دهم.
– من به افرادی که بعد چهار سال نمایندگی مردم نه اسمشان و نه چهره شان را نمی‌شناسند رای نمی‌دهم.
– من به کسی که دو برابر سالهای عمرش تیتر رزومه دارد و مثل ستاره سرگردان از این سمت به آن سمت پریده یا از سازمان میوه تره بار به وزارت کشاورزی و از آنجا به وزارت نفت و فرهنگ نقل مکان کرده رای نمی‌دهم.
– من به آن نامزد نادان و بی‌خردی که در تبلیغات خود وعده اجرایی ، مثل ساخت مسکن و اشتغال و راهسازی می‌دهد رای نمی‌دهم. این ادم یا مخاطبش را ابله می‌پندارد یا واقعا نمی داند مجلس کارش چیست؟
– من به آن فرد بی‌شخصیتی که در ایام انتخابات شام و ناهار می‌دهد رای نمی‌دهم.
– من به کسی که در ایام و احوال کاری اش ، هیچ کاری خود هیچ دستاورد مشخص و قابل مشاهده و ارزیابی ندارد، رای نمی‌دهم.
– من به افرادی که در دی ماه ۱۴۰۲ یادشان افتاده شبکه اجتماعی راه بیندازند ، هم رای نمی‌دهم.
به نظر من اصل، نفس انتخابات و رای آوردن و یا معرفی آدم‌های زبده و نخبه‌ای است که حتی اگر رای نیاورند با تعداد قابل توجه رای می‌توانند مراقب حال مجلس آینده باشند. اما مطلقا نباید بنا به معرفی پدرخوانده‌های بی‌تقوای جناح‌های سیاسی به ورود و رای آوردن آدم‌هایی که حتی در ساز و کارهای سیاسی وجود خارجی نداشته و وارد فهرست‌ها شده‌اند، رای داد.
مشارکت حداکثری وابسته به این است که قاطبه غیرسیاسی مردم بدانند که رای شان برای انتخاب افرادی که در لیست ارباب قدرت و رسانه نیست هم موثر است.
مجلس قوی از منتخبینی شکل می‌گیرد که چکاد فضائل نفر به نفر این ملت در یک انتخابات با مشارکت عمومی بالا شکل می‌گیرد و نه از رای بالای یک سری چهره‌های تکراری بی خروجی سیاسی و نوچه‌های بی‌خاصیت‌شان.
رای دادن آگاهانه حق و تکلیف هر انسان متعهدی است اما فراموش نکنیم جوگیری و رای لیستی یکی از مهمترین دلایل شکل‌گیری مجالسی است که در دهه‌های اخیر، به جای رفع رنج و تدبیر امور، در دام چپ و راست و با اطمینان از اینکه پس از دوره نمایندگی به جز پدرخوانده‌ها جوابگوی احدی از ملت و موکلین خود نیست؛ وارد پارلمان و متعاقب آن وارد دادگاه الهی می‌شوند.
باور ندارید فهرست نماینده های دوره‌های گذشته را را در اینترنت جستجو کنید و یک یک نام ها را نیز کاوش کنید تا متوجه شوید از کجا آمده و به کجا رفتند و الان کجا هستند؟
به حق خون شهدا به کدخداهایی که انتخابات به انتخابات پیدایشان می‌شود و برای مردم پدر بزرگی می‌کنند و چهار سال در غیبت اند ، اعتماد نکنید.خودتان بشناسیدخودتان رای دهیدو دیگران را هم آگاه کنید.